Zwiedzanie Palácio Nacional de Sintra: 10 najważniejszych atrakcji

Spektakularny Pałac Narodowy w Sintrze stoi w sercu starego miasta i jest częścią kulturowego krajobrazu Sintry, wpisanej przez UNESCO na światowe dziedzictwo .

Zbudowany w XIV wieku przez króla João I na miejscu niegdyś zajmowanego przez mauretański zamek, pałac jest natychmiast rozpoznawalny dzięki dwóm stożkowatym kominom – cecha wyróżniająca i znakiem rozpoznawczym samej Sintry.

Bogato wyposażony pałac szybko stał się letnią rezydencją kolejnych portugalskich monarchów i ich orszaku, a dzisiejsi goście są raczeni jedną z najwspanialszych dawnych rezydencji królewskich w kraju.

Dzięki bogato zdobionym pokojom, galeriom i korytarzom, wnętrze olśniewa eklektycznym rozkwitem stylów architektonicznych mauretańskich, gotyckich i manuelińskich, a także jednymi z najczęściej omawianych sufitów w kraju — odwiedzający spędzają dużo czasu spoglądając w górę, podziwiając naprawdę imponujące średniowieczne prace pędzla i kunszt.

Dowiedz się więcej o najważniejszych atrakcjach tego wspaniałego miejsca dzięki naszej liście najważniejszych atrakcji w Palacio Nacional de Sintra.

1. Sala da Brasões

Oszałamiająca wizualnie Manueline futryna drzwi wyrzeźbiona z plecionej i zmysłowej kamieniarki zaprasza gości przez próg do olśniewającego pałacowego pokoju z herbami.

Mieszczący się w Torre da Meca na górnym poziomie, kopułowy sufit tej majestatycznej ośmiokątnej sali jest ozdobiony jeleniami ściskającymi herby (brasões) z 72 szlacheckie rody portugalskie. Tarcza heraldyczna króla Manuela I, który kazał udekorować pokój na początku XVI wieku, jest umieszczona na środku sufitu, a tarcze jego ośmiorga dzieci są zgrupowane wokół niej.

Pozłacany blask sali jest dodatkowo oświetlony przez ciemnoniebieskie odcienie płytek azulejos przedstawiających sceny myśliwskie, które zdobią dolne ściany, dodanych w XVIII wieku.

2. Sala dos Cisnes

Dawna wielka sala to największa sala w pałacu, w której odbywały się przyjęcia, biesiady, bankiety i ważniejsze uroczystości. Zbudowana przez króla João I na początku XV wieku, jest znana jako Sala Łabędzi ze względu na 27 drewnianych ośmiokątnych paneli pomalowanych w łabędzie (cisnes ), które zdobią sufit. Każdy łabędź nosi pozłacaną obrożę, a ptaki są ustawione we wdzięcznym odpoczynku w naturalistycznych tłach. Zielono-białe płytki azulejo w szachownicę podkreślają ściany.

Wśród wystawionych dzieł sztuki dekoracyjnej znajduje się zestaw dziwacznych chińskich porcelanowych waz w kształcie zwierząt, wyprodukowanych pod koniec XVIII wieku za panowania dynastii Qing.

3. Sala das Pegas

Centralne patio i stiukowa fasada Groty Wodnej (Gruta dos Banhos) stwarzają przyjemne okazje do robienia zdjęć przed wejściem do Hali Srok. Ten przedsionek, zbudowany za panowania João I, był miejscem, w którym przyjmowano dygnitarzy i zagranicznych ambasadorów.

Nazwa pochodzi od dekoracji namalowanej na suficie: 136 żwawych srok (pegas) namalowanych na drewnianych panelach, z których każda trzyma w dziobie tarczę z królewskim mottem: „ Por Bem” (Na lepsze), aw jednym ze szponów róża.

Według legendy reakcją króla na jego królową po złapaniu go w flagrante z damą dworu było mruknięcie foi por bem – było to dla to, co najlepsze. Ale rozgniewany późniejszymi szeptami odbywającymi się za jego plecami, ociągający się monarcha kazał pomalować sufit paplającymi srokami jako naganę dla dworskich kobiet i ich czczych plotek.

Majestatyczna funkcja tego pokoju jest ilustrowana elementami dekoracyjnymi, takimi jak piękna XVII-wieczna szafka Bargueño z Hiszpanii z orzecha włoskiego, złotego metalu, kości i kości słoniowej.

4. Sala dos Árabes

Używany jako sypialnia przez króla João I w XIV wieku, Pokój Arabski jest owinięty pasem azulejo kafelków o intrygujących wzory z równoległymi lamówkami, które nadają salonowi dynamiczny, trójwymiarowy charakter.

Pokój był kiedyś zasilany wodą, która sączyła się z fontanny zatopionej na środku podłogi. Składa się z misy z białego marmuru, wody bulgocze z pozłacanej nóżki z brązu wyrzeźbionej jako Neptun z otaczającymi go łabędziami i syrenami oraz karczochem na szczycie – wszystkie typowe motywy dekoracyjne preferowane przez Król Manuel I, który dodał fontannę na początku XVI wieku.

To jedna z najbardziej intymnych przestrzeni w pałacu i najlepiej ceniona w ciszy.

5. Kapela

Założona w XIV wieku przez króla Dinisa średniowieczna Kaplica Palatyńska w pałacu wyróżnia się rzeźbionym dębowym i kasztanowym sufitem z wyszukanymi kompozycjami promienistymi i gwiaździstymi charakterystycznymi dla sztuki mauretańskiej. Nieprzerwana symetria kratownicy jest oszałamiająca i bogata w szczegóły.

Podobnie brukowana podłoga ceramiczna jest również złożona z geometrycznych wzorów w stylu mauretańskim, choć prawdopodobnie została ona ustawiona później, za panowania króla Afonso V.

Z górnej trybuny kaplicy zwiedzający mogą podziwiać tę bliźniaczą dekoracyjną ucztę — jeden z najstarszych przykładów pracy Mudéjar w Portugalii. Wysokie okonie zapewnia również piękny widok na XV-wieczne freski ścienne przedstawiające niekończące się stado białych gołębi, z których każdy ma gałązkę oliwną w dziobie i symbolizuje Ducha Świętego

6. Quatro de Dom Afonso VI

Pozostań przed komnatą króla Afonso VI i rozważ los, jaki spotkał nieszczęsnego monarchę. Chory król, dotknięty szaleństwem, był tu więziony przez dziewięć lat, aż do śmierci w 1683 roku po utracie tronu na rzecz swojego brata, Pedra II. Jest to jedyne pomieszczenie w pałacu z żelaznymi kratami. Prosto umeblowana podłoga w sypialni-więzieniu to mieszanka islamskich mozaik i płytek z pierwszej połowy XV wieku.

7. Kuchnie

Kuchnia pałacu jest monumentalna w swoich wymiarach, nie tylko ze względu na dwa masywne stożkowate kominy, każdy o wysokości około 33 metrów, które tworzą sufit. Już sam ich rozmiar i wygląd sprawiają, że są wyjątkowe w Europie i pozostają emblematami pałacu i samej Sintry.

Z podłogi w kuchni goście mogą zajrzeć do stożkowych otworów wentylacyjnych komina, a jeśli na zewnątrz jest wietrznie, posłuchać szumu wiatru przedostającego się do korytarza. Zbudowana przez króla João I kuchnia służyła do przygotowywania królewskich bankietów, a na wystawie można zobaczyć oryginalne rożna oraz różne miedziane i żelazne przybory kuchenne.

Co ciekawe, wśród przyborów kuchennych znajduje się XVII-wieczny dzban na martaban z czasów dynastii Ming, wykonany z piaskowca. Co znamienne, królewski herb Portugalii i dynastii sabaudzkiej na ścianie pochodzi od Królowej Marii I, ostatniej królewskiej dynastii pałacu.

8. Sala da Galés

Zaokrąglony drewniany sufit Pokoju Galeonu jest odpowiednio zilustrowany obrazami różnych statków pod pełnymi żaglami, przedstawiających główne potęgi morskie tego okresu: flagi i proporce portugalskie, holenderskie i osmańskie są wyraźnie widoczne trzepotanie na wietrze. Przedstawiono również różne miasta nadmorskie.

Długa i wąska prostokątna sala pochodzi z XVII wieku i jest w rzeczywistości małym muzeum, w którym szczególnie dobrze reprezentowana jest hiszpańska i portugalska ceramika z XVIII wieku.

Wystawiono również parę znakomitych szafek Bargueño, jedną z XVIII wieku, drugą prawdopodobnie wykonaną w XVII wieku. Oba są pięknie wykonane z drewna, skorupy żółwia, kości słoniowej, aksamitu i kutego żelaza.

9. Sala de Dom Sebastião

Podczas częstych wizyt w pałacu król Sebastião, który panował w latach 1554-78, wykorzystywał tę sypialnię jako miejsce do spania. Jednak okazałe łóżko z baldachimem pochodzi z XIX wieku. Pochodzenia włoskiego, wykonany z palisandru inkrustowanego hebanem, ozdobiony posrebrzanym mosiądzem, miedzią i szkłem. Zagłówek jest wyhaftowany herbem hrabiów Sabugal.

Oślepiająca kula niebieska z żółtego metalu i żelaza umieszczona w pobliżu okna została wykonana w Augsburgu w Niemczech przez Christophe'a Schisslera około 1575 roku i równie dobrze mogła być używana przez monarchę.

10. Sala das Sereias

Niegdyś używany przez króla Sebastião jako garderobę, mały Pokój Syren (sereias) jest uroczą anomalią. Po pomalowaniu drewnianego sufitu w XVIII wieku z syrenami grającymi na instrumentach muzycznych, ten elegancki salon został przemianowany i nabrał własnej tożsamości.

Wyjątkową cechą pozostają jednak oryginalne płytki azulejos na ścianach, które pochodzą z początku XVI wieku. W rzeczywistości niezwykła grubość jego ścian skłoniła historyków do spekulacji, że pomieszczenie to może być ocalałą częścią wieży pierwotnej mauretańskiej fortecy.